مسکن روستایی و ضوابط صرفه‌جویی در مصرف انرژی

این پژوهش در پی شناخت جایگاه مقررات ملی صرفه‌جویی در مصرف انرژی در ارتقای مسکن روستایی و ارائه نکات اساسی برای تسهیل به‌کارگیری این مقررات در روند ساخت وساز در روستاهاست. امروزه، اهمیت صرفه‌جویی در مصرف انرژی در ساختمان‌ها بیش از پیش بر متخصصان، مدیران جوامع و مردم آشکار شده است، به گونه‌ای که بسیاری از صاحب‌نظران این موضوع را به‌عنوان یک عامل کلیدی در آینده توسعه پایدار در صنعت ساختمان مطرح می‌کنند. در همین راستا و با توجه به‌آنکه منابع انرژی و محیط زیست با محدودیت‌های جدی مواجه شده‌اند، در بیشتر کشورها صرفه‌جویی در مصرف انرژی در ساختمان‌ها به یکی از اولویت‌های اصلی در مقررات ملی ساختمان در چند دهه اخیر تبدیل شده است. از آنجا که عوامل متعددی در صرفه‌جویی در مصرف انرژی نقش دارند و با در نظر داشتن تفاوت‌های مهمی که بین مسکن شهری و روستایی در تمامی عوامل طراحی و اجرا وجود دارد، اتخاذ رویکردی متفاوت در تدوین ضوابط و مقررات ساختمان‌های روستایی ضروری است. البته باید در نظر داشت که دستیابی به ضوابطی روشن و منطبق با نیازهای مسکن روستایی کشور، بدون شناخت کافی از وضعیت حاکم در این گونه مناطق امکان‌ نخواهد داشت. در این مقاله، با شناختی که از بررسی روند دگرگونی ضوابط و مقررات در زمینۀ صرفه‌جویی در مصرف انرژی در کشورهای مختلف به‌دست آمده است و با توجه به موضوعات کلی مطرح در مقررات ملی صرفه‌جویی در مصرف انرژی در ساختمان و تنگناهای موجود در امر طراحی و اجرا، بر پایه ویرایش حاضر این مقررات، پیشنهاداتی در خصوص ساختار و ضوابط مقررات ملی صرفه‌جویی در مصرف انرژی در مسکن روستایی ارائه شده است.